Eerste indrukken en veel zout

He guys,

Voor mij is de trip dan ook echt begonnen. Ruim een week geleden ben ik vertrokken naar La Paz, Bolivia. Eenmaal in La Paz aangekomen bleek dat mijn bagage niet mee was gevlogen en nog in Philadelphia of Miami lag. Ik had echter met David afgesproken dezelfde dag nog naar Uyuni te vliegen zodat we elkaar daar zouden ontmoeten en de reis kon beginnen. Uiteindelijk heb ik de vliegtuigmaatschappij zover gekregen om mijn backpack (mits aanwezig) door te sturen naar Uyuni, de plek waar ik dezelfde dag heen ben gevlogen.

Het was een lekker korte vlucht in een heerlijk oud vliegtuigje van max. 16 personen, aangedreven door luidruchtige propellors. In nog geen 45 minuten (busrit zou er 12 uur over doen) kwam ik aan in Uyuni. Eenmaal in de stad lift gekregen van stel Canadese geologen) was het moment daar. Mister "the don" David van Toledo kwam aanlopen en het was een mooie hereniging. Al zijn verhalen van de avonturen in Boston, NY en Chili werden aangehoord onder het genot van een eerste echte cerveza. Het voelde gelijk alweer vertrouwd om samen te reizen en dat is het nog steeds!

Uyuni is bekend om haar natuurschoon in de vorm een zoutvlakte (de bekende foto´s op facebook) en andere mooie plaatjes. De volgende dag zijn we voor een mooi prijsje (de beste man moest zijn auto vullen 1 uur voor vertrek = goede onderhandelingspositie) vertrokken voor een 3-daagse tour. Samen met 3 Boliviaanse dames hebben we een heel toffe reis gemaakt. Gelijk werd ons Spaans op de proef gesteld en de chauffeur sprak geen woord Engels. Gelukkig spraken de Bolivianen goed Engels en was het helemaal prima.

De foto's zijn prachtig maar laten eigenlijk niet helemaal zien wat er zo gaaf aan was. De uitgestrektheid van het gebied, gecombineerd met de prachtige natuur, het mooie weer en de leuke groep hebben voor deze geweldige eerste reiservaring in Zuid-Amerika gezorgd.

Ik weet dat te lange verhalen toch niet worden gelezen, maar mijn ouders stellen het in ieder geval wel op prijs. Kortom, nu een moment om te stoppen of toch verder te lezen.

We gaan verder met de reis naar Potosi (moeten wat tekens op, maar snap dit toetsenbord niet echt). Klein stadje, is bekend om haar zilvermijn en was vroeger een erg welvarend stadje. Leuk voor een dag, maar niet meer.

Sucre. Daar zitten we nu. Een top stad. Door iedereen aangeraden en het heeft ons niet teleurgesteld. Prachtige koloniale gebouwen en een erg prettige sfeer. Het hostel is ook top (dank Tan) en de nieuwe amigos worden dan ook snel gemaakt. Onder leiding van de "dos pelirojos hermanos" is het avondprogramma goed gevuld met veel bier en internationale spelletjes. Uiteindelijk een dansje gewaagd in een van de meeste rare clubs waar ik ooit ben geweest en waarschijnlijk zal zijn. Maar goed, blijft leuk.

Mijn eerste indrukken zijn heel goed. Het weer is heerlijk. Strakblauw, 25 graden en geen gekke dingen. De mensen zijn erg aardig en helpen je altijd op weg. Zolang je snachts een beetje uitkijkt waar je loopt en gewoon met een groep op pad gaat is er helemaal niks aan de hand.
Het eten is ietwat eenzijdig, maar we genieten van de kleine lokale tentjes zolang geen van ons een dag op het toilet doorbrengt. Dat is sowieso een rare gewaarwording, daar je het papier in een afvalbak naast het toilet gooit... lekker he?

Op dit moment volgen we samen Spaanse les in Sucre (3 uurtjes per dag). Volgens mij is dit helemaal top en gaan we hier nog veel plezier van beleven.

Zaterdag vliegen we naar Cochobamba en gaan we de Boliviaanse dames opzoeken. Die hebben ons beloofd de stad te laten zien, dus dat is altijd relaxt. Voor eten-liefhebbers schijnt het "the-place-to-be" te zijn. We gaan het zien!

Groetjes uit Sucre en hopelijk kan ik een fotootje op fb gooien binnenkort.