Salsa, koffie, heet water, hangmatten en strand.
Door: Job
Blijf op de hoogte en volg Job
04 September 2015 | Colombia, Bogota
Ik heb even getwijfeld om dit verhaal in het Spaans te schrijven na alle lovende kritieken van de afgelopen weken, maar ik besef me dat ik mezelf toch nog voor schut ga zetten als ik het daadwerkelijk op papier ga zetten. Toch nog een keer in het NL dus.
Ik zit inmiddels achter een pc in Dallas. Ja, Dallas. Dat wil dus zeggen dat de terugreis is ingezet en ik mijn eerste van drie vluchten heb gehad. De verleidingen kunnen weerstaan om een filmpje te kijken en als een blok in slaap gevallen.
Maar goed, het is tijd voor het laatste verhaaltje van mijn kant wat betreft deze trip.
De vorige keer waren we gebleven bij de boodschap dat Medellin de volgende bestemming was. Laten we dan verder gaan waar we gebleven waren.
Medellin. Voor de serie-liefhebbers onder ons gelijk een aanrader. Narcos schijnt (uit meerdere betrouwbare bronnen) een goede serie te zijn. Nieuw op Netflix. Gaat over onze grote vriend Sjaak (David en ik hebben onszelf aangeleerd nicknames te gebruiken) die in zijn hoogtijddagen Medellin (en de rest van Colombia) beheerste met de verkoop van het witte goud (nee, geen asperges).
Wat een leuke stad! Deze all-year-long-lente stad hebben we nog gezellig met zijn drietjes bezocht. Het ietwat toeristische 'El Poblado' is een buurt in Medellin waar alle backpackers zich verzamelen en 's avonds genieten van de Ron Medellin op Parque Lleras. Overdag waren we vooral te vinden in de hippe koffietentjes en lunchzaakjes (NY city heeft toch zijn sporen achtergelaten bij David en Tan). De 4 uur durende 'free-walking-tour' was de beste die ik in Zuid-Amerika heb gedaan. Veel informatie over de historie van het land met veel aandacht voor Sjaak. Daarnaast ga je ook naar Downtown Medellin, wat je anders links laat liggen ivm het dodgy-karakter.
Na op het laatste moment mijn fotocamera uit de handtas van Tannie te hebben gepakt heb ik afscheid genomen van die twee.
Na nog een dagje in Medellin te hebben gespendeerd heb ik mijn reisschema (op aanraden van andere backpackers) enigszins omgegooid en ben ik naar Guatape gegaan. Een normaal mens maakt hier een dagtrip van, maar ik heb hier 2 nachten geslapen. Even bijkomen van alle gekte in Bogota en Medellin en even helemaal tranquilo, oftewel todo bien. In Guatape staat een enorme rots van waar je een prachtig uitzicht hebt over een landschap met kleine eilandjes en watertjes e.d. Wel geinig. Boven op de rots bleek ik een ware attractie. Eerst voor een Taiwanese groep en daarna voor een goep Colombianen die een fotosessie hadden belegd en tevens een video aan het maken waren. Anyway, een uur verder en 58 foto's kon ik de rots verlaten.
Na Guatape ben ik middels een helse busrit en taxirit naar Salento gereden. Het dorpje midden in de koffieregio van Colombia. Op aanraden van Mies en Karlos (thanks nog) heb ik in het waanzinnige La Serrana een paar dagen vertoefd. Deze oude boerderij/hacienda heeft een prachtig uitzicht en het avondeten is waanzinnig. Salento bezoek je vanwege de koffie en wat verdwaalde palmbomen van 60 meter groot. Beide attracties heb ik uiteraard bezocht. Super mooi, maar foto's zijn hier wel voldoende voor. De rest van mijn tijd heb ik in een geweldig cafe doorgebracht waar de oude garde potjes 3-banden aan het spelen was en achterin wat Colombiaanse kaartspelletjes werden gespeeld. Hier speelde ik zelf wat pool met wat Israeliers en dronk ik koffie uit het meest waanzinnige apparaat ooit. Deze hoge-druk koffiemachine van 115 jaar oud uit Torina kreeg het voor elkaar om bakken koffie te zetten waar je 6 uur later nog van aan het stuiteren was. Na een 4-daagse retreat in Salento ben ik na een kortstondig bezoek aan Pereira gevlogen naar Cartagena. Deze stad, in het noorden van Colombia is andere koek. Vanaf het moment dat je het vliegtuig uit stapt weet je dat het gedaan is met de pret en is je t-shirt doorweekt voordat je het weet. De aangename 35 graden met een luchtvochtigheid van heb ik me jou daar maken dit paradijsje tot een bestemming waar mijn ouders beter niet naar toe kunnen gaan... De stad zelf is wel beeldschoon. De oude binnenstad is omringd door een enorme muur, ooit gebouwd door de Spanjaarden om piraterij tegen te gaan. Cartagena was ooit namelijk (en nu nog steeds) een belangrijke havenstad voor Colombia (en ZA). De volgende dag was er weer een reunie met Don en Tan. Super gezellig en alweer genoeg gespreksstof om een overheerlijke capuchino bij Mila te drinken. Aguardiente, Aguas Caliente of door ons gebombardeerd tot 'heet water' is de Colombiaanse sterke drank en met een flesje van dit spul hebben we op het plein de keeltjes gesmeerd om daarna toch weer onze salsamoves te showen. Het is me toch wel een leuk dansje hoor. Het mag gezegd worden, David en ik hebben door ons lesje in Cusco en de vele dansuren onszelf toch een aardig repertoir aan pasjes weten aan te leren. Met af en toe een Colombiaanse schone als danspartner weet je wel weer gelijk waar je staat... maar goed, wel lachen.
De Havana club was toch wel de toko. Deze oude bar met live band was een garantie voor succes! Tussendoor hebben we lekker fout nog een bootparty meegepakt waar David zijn 'moment to shine' heeft gepakt en lekker wat plaatjes heeft mogen draaien. Het mag gezegd worden, de gasten vonden het geweldig en de voetjes gingen van de vloer.
Playa Blanca was de volgende bestemming en deze 'white-sandy beach met turqouise water plek heeft ons niet teleur gesteld. Gelukkig waren we op doordeweekse dagen (kan nog wel is druk zijn in het weekend). Fruitsalade in de ochtend, Coco-loco in de middag en kreeft in de avond heeft ons veel doen Choclatellas(en). Een soort van zelfverzonnen woord door Tan en mij waarvan we denken dat het high-five betekend. Slapen in een hangmat met uizicht op zee... nou ja, you get the picture. Eenmaal terug in Cartagena besloten we een hapje bij de griek te gaan eten. Nou, dit moet ik misschien ook maar beperken tot Stef's eten en bij ome Jan. Ik zat in ieder geval weer steady op of in de buurt van een toilet voor de volgende 2 dagen. Mede door deze korte ORS-drinkende periode heb ik Davids optreden in een club in Cartagena moeten missen. Die mafkees wist te regelen dat hij ergens plaatjes kon draaien... held.
Goed, na wat gestress rondom het pinnen van dollars bij de twee hebben we voor de 2e keer afscheid genomen. Zij op weg naar Panama en ik naar Oscars place.
Mijn laatste week is ongeveer ingegaan en ik heb mijzelf voorgenomen om niks anders te doen dan in een hangmat te liggen of op het strand. De hangmat kwam eerst. Oscars place in Minca is op aanraden van David en Tan een succes geworden waar je alleen maar van had kunnen dromen. Mocht je ooit depressief zijn en 1 week de tijd te hebbben... koop een ticket naar Colombia en ga naar Oscar. Dit piepkleine hostel in de bergen met Oscar als eigenaar (zie later een foto voor een beter beeld) is het helemaal. De 3 britse dames die zorgen voor het eten stellen je nooit teleur. Verder speel je potjes schaak, lees je een boek of slaap je in een hangmat. Genieten dus en precies waar ik aan toe was. Er zijn ook watervallen en grote bomen enzo, maar ik heb me er niet druk om gemaakt. Na 4 dagen was het moeilijk om afscheid te nemen en met tegenzin ben ik samen met een Tess weg gegaan op weg naar Costeno beach. Vanwege een bruiloft van de eigenaar sliepen we in het nabijgelegen Casa Grande. Een idylische plek aan het strand met de hangmatten die zowat in het water hangend. Palmbomen, sproeten kweken en beetje frisbeeen is wat me hier heeft bezig gehouden. Rond 3 uur een biertje en rond half 4 nog een. Het was er zo slecht nog niet.
Na twee dagen een korte stop in Taganga gemaakt om daar onze life-time friends Tatiana en Dov te zien. Die waren op een huwelijksreis 2.0 en ik was er om af entoe een beetje Aguardiente in te schenken. Super gezellige avond met heerlijk eten en wat eindigde in de zee. De volgende dag snel terug naar (nu wel) Costeno beach. Wat een sfeer, wat een locatie, wat een lekker eten en wat een prachtig hostel. Ook hier sliep ik in hangmatten (laatste week dus in een hangmat, kan niet wachten op mijn bed). Samen met Dov, Tess en Christian hebben we hier genoten van onze laatste dagen. Iedereen leek een beetje naar huis te gaan.
Hier heb ik me wel laten verleiden om daardwerkelijk iets te doen. Park Tayrona wordt door velen (in ieder geval de Lonely Planet) beschouwd als een van de hoogtepunten van Colombia. Ik heb dit in dag gedaan (waar normaal 2-4 dagen voor staat). De hike is warm. De stranden zijn wel prachtig. Mooi kalm water met wat rotsen , eromheen. Leuk, leuk, leuk, maar wat was ik blij weer in Costeno beach te zijn.
De volgende dag vloog ik naar Bogota vanaf Santa Marta. Terug naar de kou en alvast wennen aan het klimaat in NL. In Bogota was ik weer herenigd met Tatiana en sliep ik bij haar ouders thuis. Op aandringen van haar moeder alle communicatie in het Spaans gedaan haha. Mijn laatste dag in Bogota heb ik traditiegetrouw deels in de Juan Valdez doorgebracht. Daarna geluncht met mijn salsa lerares, ontmoet in Cartagena en wat biertjes gedronken. Daarna gezellig met Tatiana en haar moeder gegeten en naar het vliegveld.
Daar zit ik dus nu. Dallas airport, te wachten op mijn volgende vlucht naar Philidephia om daarna in Amsterdam op zaterdag rond 09:00 aan te komen. Mijn maatjes hebben me overtuigd om diezelfde dag een festival te bezoeken, dus dat wordt nog wat. Zondag lekker weer een wedstrijd bij de meertijgers bekijken en dan begint het normale leven weer op maandag 7 september met de studie.
Weinig tijd voor jetlags dus.
Ik ga hier afronden. Tof dat jullie altijd zo hebben genoeten van mijn (iets te lange verhalen). Het heeft mij altijd weer met plezier een volgend verhaal doen schrijven.
Groetjes en tot snel allemaal!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley